گذشت پائیز آمــد فصل سرما سر آغازش شب زیبـــای یلدا

چه شبهای درازی دارد این فصل یقین زلف سیاه گسیـــوی یلدا

دراین فصل زمستان یکدلی به محبت دوستی سیمـــــای یلدا …



شب یلـــــدا عجب نیکو فتاده به ماه دی که آید بوبـــی یلدا

در ایام گذشته کـــرسی عشق بپا بـــــود از شب والای یلدا

به روی کرسی و سینی فراوان عیان بود از صفا صد خوی یلدا

لحاف و منقل و آتش بــه خانه نشسته دور هــم همسوی یلدا

زبرف و داستان راه مـــــانده سخنها رفتــــه از سرمای یلدا

زسنجدآش کشک وقصه گفتن بسی دریــــای قصه پای یلدا

ز نو رسمی بپا از بهــــر فردا صفا و خرمــــــی فردای یلدا

مبارک باد فصل بــرف وباران به یٌمن نعمت دیمــــــای یلدا

مقدم شکـــر ایزد کن به عالم ز حاصل پر ثمـــر دارای یلدا

سلام ای فصل سرد و برف و باران خوش آمد گویمت فصل زمستان

اگـــــــر چه زحمتی را نیز داری ولکــن رحمت آری باغ وبستان

شاعر: منصور مقدم

_________________

در همین حسرت که یک شب راکنارت، مانده ام

در همان پس کوچه ها در انتظارت مانده ام

کوچه اما انتهایش بی کسی بن بست اوست

کوچه ای از بی کسی را بیقرارت مانده ام

مثل دردی مبهم از بیدار بودن خسته ام

در بلنداهای یلدا خسته، زارت مانده ام

در همان یلدا مرا تا صبح،دل زد فال عشق

فال آمد خسته ای از این که یارت مانده ام

فــــــــال تا آمد مرا گفتی که دیگر،مرده دل

وز همان جا تا به امشب، داغدارت مانده ام

خوب می دانم قماری بیش این دنیا نـبود

من ولی در حسرت بُردی،خمارت مانده ام

سرد می آید به چشم مست من چشمت و باز

از همین یلدا به عشق آن بهارت مانده ام.

_________________

شب است و گیتی غرق در سیاهی

شب بلند است و سیاهی پایدار ، ولی

باور به نور و روشنایی است ،

که شام تیره ما را ، از تاریکی می رهاند

و از دل شبهای یلدا ، جشن مهر و روشنایی به ما ارمغان می رساند

تیرگی هاتان در دل نور خاموش باد ،

شب یلدا را به نور قرنها قدمت جاری نگه داریم . . . .